OŁTARZE BOCZNE
W Katedrze Polowej Wojska Polskiego znajdują się cztery ołtarze boczne, arcydzieła sztuki stylu barokowego z drugiej połowy XVIII wieku, oraz para snycerskich skrzydeł późnogotyckiego tryptyku z pierwszej połowy XV wieku.
Ołtarz Ukrzyżowania Pańskiego
Ołtarze boczne, Ukrzyżowania Pańskiego i św. Antoniego Padewskiego, powstały przed 1960 rokiem w wyniku defragmentacji późnobarokowego ołtarza z 1723 roku. Ornamenty snycerskie w obu ołtarzach różnią się jedynie detalami. Z pierwotnej nastawy pozostały tylko cztery kolumny, które zostały przycięte do nowych wnętrz warszawskiej katedry polowej, posadowione na wysokich piedestałach w porządku korynckim. Dziś dźwigają one jedynie gzymsy, koronujące nieistniejące już belkowania. W polu nastawy ołtarza Ukrzyżowania Pańskiego umieszczono wspaniały snycerski krucyfiks wyrzeźbiony przez Marcha vel Mercka.
Ołtarz św. Antoniego Padewskiego
Pole ołtarza św. Antoniego udekorowane jest okazałym płótnem (1953–1956), autorstwa E. Mikołajczyka, przedstawiającym wizję świętego Antoniego z Dzieciątkiem Jezus. Za kanwę kompozycji posłużył artyście znany przedwojenny obraz wileńskiej malarki Łucji Bałzukiewiczówny. W zwieńczeniach tak ukształtowanych struktur zawieszono niewielkie glorie promieniste, flankowane przez pary aniołów półleżących na oryginalnych wklęsło-wypukłych odcinkach gzymsu. Uwagę przykuwają elementy architektoniczne i zdobnicze, przede wszystkim skomplikowane w rysunku i utrzymane w stylistyce dojrzałej regencji francuskiej i środkowoeuropejskiej plecionki wstęgowo-cęgowe.